Roswithas Lament

Roswithas Klagelied

Roswithas Lament2023-12-22T14:07:05+01:00

Dobei dat Leed hüre

He em Miljö, he kunnts de eijentlich jod levve
Mer hatten Jeld Klamotte un och söns vill Spaß
Un deit der Stenz der he un do och Eine klevve
Met drei vier Piccolöche wor dat nit vill Brass

Un hatt mer ovends och ad widder vill jeläje
Un deit die Muul och wieh vum innije Verkehr
su mööt mer winnigstens kei fremde Hoor mih feje
Un dä Jeschmack is fott nohm vierte fünfte Bier

Dä Wieverfastelovend, dat wor dä meiste Daach [sic] Et jing vun morjens fröh bes spät en die Naach
Et jing enrin erus, mer hatten immer vill ze dun
Un spät am Ovend kunnten mir ad nit mih ston

Hück es die Jugend fott, de Knoche sin am küüme
Un manch en Fältche hängk mer em Jeseech
Su bliev noh all dä Johr för mich nor noch dat Dräume
Un manche Stund vermissen ich dat ruude Leech

Luurt mer zoröck do denk mer off nor an et Schöne
Un all die Ping und all dat Wih is jod verdrängk
Ävver et is mer och zo blöd jetz nor ze stöhne
Jeder weiß, mer kritt em Levve nix jeschenk

Dä Wieverfastelovend, dat wor dä meiste Daach
Et jing vun morjens fröh bes spät en die Naach
Et jing enrin erus, mer hatten immer vill ze dun
Un spät am Ovend kunnten mir ad nit mih ston

Su denk ich off zoröck aan die wilde Zigg
Ein Aug am laache und eines es am kriesche
Deit ich et noch ens maache, ich weiss et nit
Ävver hück laach mer nit wie fröher et Marieche

Dä Wieverfastelovend, dat wor dä meiste Daach
Et jing vun morjens fröh bes spät en die Naach
Et jing enrin erus, mer hatten immer vill ze dun
Un spät am Ovend kunnten mir ad nit mih ston

Banner AmtsdeutschHier im Miljö, hier konnte man eigentlich gut leben
Wir hatten Geld, Klamotten und auch sonst viel Spaß
Und hat der Zuhälter dir auch dann und wann mal eine gescheuert
Mit drei, vier Piccolöchen war das kein großes Drama

Und hat man abends auch mal wieder viel gelegen
Und schmerzt der Mund auch vom innigen Verkehr
So muß man wenigstens keine fremden Haare mehr fegen
Und der Geschmack ist weg nach dem vieren, fünften Bier

Der Weiberfastnacht, das war der meiste Tag
Es ging von morgens früh bis spät in die Nacht
Es gin rein und raus, wir hatten immer viel zu tun
Und spät am Abend konnten wir kaum noch stehen stehen

Heute ist die Jugend verflogen, die Knochen sind am ächzen
Und manch ein Fältchen hängt mir im Gesicht
So bleibt mir nach all den Jahren nur noch das Träumen
Und manche Stunde vermisse ich das rote Licht

Schaut man zurück, sieht man oft nur das Schöne
Und all der Schmerz und all das Weh ist gut verdrängt
Aber es ist mir auch zu blöd jetzt nur zu stöhnen
Jeder weiss, man bekommt im Leben nichts geschenkt

Der Weiberfastnacht, das war der meiste Tag
Es ging von morgens früh bis spät in die Nacht
Es gin rein und raus, wir hatten immer viel zu tun
Und spät am Abend konnten wir kaum noch stehen stehen

So denke ich oft zurück an die wilder Zeit
Ein Auge am Lachen, und eines ist am Weinen
Würde ich es nochmal zu machen? Ich weiss es nicht.
Aber heute lacht mir das Geld nicht mehr so wie früher

Der Weiberfastnacht, das war der meiste Tag
Es ging von morgens früh bis spät in die Nacht
Es gin rein und raus, wir hatten immer viel zu tun
Und spät am Abend konnten wir kaum noch stehen stehen

Teks: Guido Meyer de Voltaire

Dat kannste deile!

Titel

Nach oben